Het is een zonnige donderdag. De dag ervoor had het erg geregend. We prijzen ons gelukkig als we in korte broek onze rugzak vullen met boterhammen en zonnebrandcrème. Op het afspreekpunt op de Symphonielaan staat de bus al klaar. 38 Excursieleden zijn keurig op tijd en stipt om 09:25 uur heet buschauffeur Gerben ons welkom. Hij stelt zich voor als ‘de nieuwe Dirk’. Buschauffeur Dirk is inmiddels met pensioen en ook nog met vakantie. Excursieleider Annemarie neemt de dag door. De eerste tuin die we gaan bezoeken is de Hortus. We zullen daar in groepjes worden gesplitst van maximaal 15 personen zodat het voor de vrijwilligers die ons rondleiden een behapbare groep blijft.

Hortus
Gerben stuurt de bus behendig de oude beukenlaan in van de hortus. Bij binnenkomst van het terrein verrast ons de grote ronde tent met kleurige bistrostoelen en -tafels. Vrijwilligers van de Hortus schenken er thee en koffie en we mogen een cakeje uitzoeken. We nemen plaats aan een tafeltje en raken aan de praat over onze gezamenlijke hobby: tuinieren. Ook alleengaande leden worden snel opgenomen in de groep. En als de groep wordt gesplitst, kiezen wij ervoor om in de theetuin te blijven. Vrijwilliger Liselot neemt ons mee. Ze vertelt over de hortus die in de vroege jaren ’70 is ontstaan. Er is een grote kas en serre waar feestjes of workshops gehouden kunnen worden, vertelt ze. En ruim 80 vrijwilligers werken in de Hortus. De Theetuin wordt de komende jaren getransformeerd naar de Tuin van de Toekomst. Met de juiste keuze van planten, en een aangepast sproei- en wiedbeleid willen zij een klimaatbestendig en milieubewust voorbeeld zijn. We lopen langs de Australische border met, u raadt het, planten uit Australië. Een kruidentuin die een opknapbeurt verdient omdat er wel heel veel kruiden aan de wandel zijn gegaan. En een uit de klauwen gewassen insectenhotel, dat ook aangepakt moet worden en nog niet klaar is, zegt Liselot. We kijken elkaar aan: is een tuin ooit klaar? Wanneer we bij de schaduwborder aankomen, valt ons de rust en stilte pas echt op. Want alhoewel de tuin in een hoek van de universiteit en het spoor ingesloten ligt, voelt de tuin als een groen paradijsje en lijkt het ver van de bewoonde wereld. De andere twee groepen zijn inmiddels ook klaar met hun rondleidingen. Samen lopen we weer terug de bus in, op weg naar tuin Villa Sprezzatura.

Villa Sprezzatura
Karin en Geert heten ons van harte welkom in hun tuin van Villa Sprezzatura. We mogen plaatsnemen in de oranjerie waar we onze zelf meegenomen lunch kunnen nuttigen. We krijgen koffie of thee, en er een lekker schoteltje fruit bij. Sprezzatura betekent ‘iets heel goed doen, op zo’n manier dat het makkelijk lijkt’. Geert is in ieder geval een makkelijke verteller. Hij vertelt voluit. Over hun vorige tuin in Wageningen, dat de tuin snel vol bleek en dat zij op zoek gingen naar een huis met een grotere tuin. Zij streken neer in Nijmegen om los te kunnen gaan met hun hobby van zaaien, kweken, scheuren en stekken. Het benedengedeelte waar we zitten, wordt gebruikt om alle potten in de winter te stallen. Het zijn er maar liefst 800. We kijken onze ogen uit, wat een werk. Geert vertelt dat hij wel aan aantal uren per dag bezig is met alleen al het watergeven. Naast de planten in potten, is er ook een aantal borders aangelegd. Er is een vijver te zien en een amfitheater. In de vlammenborder met rood en oranje, is tussen de éénjarigen ook snijbiet en andere gekleurde groente te vinden. Originele en knappe combinaties zijn duidelijk van de hand van Karin, die tuinarchitect is. Geert vertelt over de border die geïnspireerd is op de witte border van Sissinghurst. Grappig is dat de witte dahlia in die border, roze bleek. En de witte zonnebloemen, gewoon geel blijken. De natuur blijkt niet altijd maakbaar. Naast de trap van het huis is de ingang naar de verkoopplek van snuisterijen en planten. Met wat aankopen -voor dat ene plantje vinden we nog wel een gaatje- gaan we de bus weer in.

Showtuin Jelle Grintjes
Als we met de bus aan komen rijden, staat Jelle al op ons te wachten. Een aantal van ons kent hem van Instagram en hebben zijn eerste boek aangeschaft. Hoe leuk is het om Jelle –en de tuin– in het echt te zien. Jelle heet ons welkom en vertelt over zijn vorige tuin en dat de foto’s die hij plaatste op sociale media een vlucht namen, zo groot dat hij van het tuinontwerpen een bedrijf heeft kunnen maken. Hij vertelt dat het afgelopen tuinseizoen rampzalig was. Door het natte weer zijn de gepote tuinbollen allemaal verrot. De wind en regen hebben veel schade aangericht. Ook gisteren nog. Zo is klimaatbestendig tuinieren wel een uitdaging. Jelle nodigt ons uit om vooral de tuin in te lopen en na afloop koffie of thee te komen drinken op het terras.

De showtuin is 5000m² en bestaat uit wuivende grassen en bijzondere bladvormen. Wat een verschil met Sprezzatura, daar knalden de kleuren weinig bescheiden. De tuin van Jelle lijkt ingetogen, maar door langer te kijken, zie je de kracht van herhaling van blikvangers. Calamagrostis, de rode aren van Sanguisorba, salvia, de blauwe eryngium schijnen tegen de gele grassen in de middagzon. Ook uitgebloeide planten met zaaddozen of stengels zijn een belangrijk element in de tuin. Jelle blijkt een groot pleitbezorger van de Dutch Wave. Prachtig is het.

Voor sommige excursieleden is de tuin te grassig en voor hen lijkt de tuin door de afgelopen weeromstandigheden door haar hoogtepunt heen. Zij maken van de mogelijkheid gebruik om op het terras Jelle vragen te stellen en ansichtkaarten te kopen die Anneke weer heeft meegenomen. Een aantal van ons lopen nog een rondje in de tuin. De tuin inspireert en verdient een volgend bezoek.

Wij stappen nogmaals de bus in, nu op weg naar huis. Wat een geweldige dag is ons weer bezorgd. Wat een verscheidenheid aan tuinen hebben we gezien. Zo steek je bij elk bezoek wat op.

Dank excursieleiding, voor een heerlijke dag!

Saskia

Foto's van de stralende dag zijn hier te zien.
Dank Saskia voor je leuke verslag!